در وسایل نقلیه هوایی و فضایی و در زمینه ساخت قطعات، استفاده از قطعات ساخته شده با چاپگرهای سه بعدی باعث کاهش وزن تجهیزات و افزایش میزان بار قابل انتقال می گردد. استفاده از چاپ سه بعدی، امکان پرواز با وزن کم و آزادی عمل برای طراحی و ساخت قطعات پیچیده که با روشهای دیگر قابل ساخت نیستند را مهیا می سازد. استفاده از مواد تایید شده جهت چاپ این اجازه را به شما می دهد که مطمئن شوید قطعه جدید شما برای پرواز مناسب بوده و مغایرتی با قوانین و استانداردهای سخت گیرانه پرواز ندارد.

هواپیماها، موشک ها، ماهواره ها، و تجهیزات مربوطه نسبتا سنگین هستند که این وزن بالا هزینه عملکرد آنها را افزایش می دهد. یک هواپیمای سنگین سوخت بیشتری را مصرف می کند و محیط زیست را بیشتر آلوده می کند. بایستی در نظر داشت که هزینه سوخت حدود 35 درصد کل هزینه خطوط هواپیمایی را تشکیل می دهد. چاپ سه بعدی می تواند برای تولید قطعات موتور، بدنه، و سایر قطعات مرتبط مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، شرکت Airbus لولاهایی برای بدنه محفظه موتور Airbus A320 را با چاپ سه بعدی تولید کرده که 30 تا 50 درصد وزن کمتری دارند در حالیکه از نظر استحکام و عملکرد دستنخورده باقی مانده اند. استفاده از همین تکنولوژی فقط در این قطعات 10 کیلو وزن هواپیما را کم کرده است.

ماهواره های با وزن کمتر نیز در ماموریت های فضایی بیشتر مورد توجه قرار دارند زیرا وزن آنها به صورت مستقیم در هزینه ساخت و استفاده از آنها تاثیر گذار است. به عنوان مثال در مدار قراردادن یک ماهواره 1 کیلویی حدود 21 هزار برای سازنده هزینه بر می دارد. چندین شرکت با استفاده از تکنولوژی چاپ سه بعدی توانسته اند وزن قطعات جدید را تا 66 درصد سبک تر کنند که موفقیت بزرگی محسوب می شود. ناسا نیز همکاری و سرمایه گذاری زیادی را در بخش توسعه تکنولوژی چاپ سه بعدی مخصوصا برای چاپ فلزی (metal additive manufacturing) دارد.